سی روز، سی گفتار | بیست و سوم: وصایای امیرمؤمنان
روز بیست و سوم: وصایای امیرمؤمنان
جمله‌اى
را از امیرالمؤمنین علیه‌الصّلاةوالسّلام مطرح مى‌کنم که به وصیت آن بزرگوار به
اولاد و بازماندگانشان مربوط است و آن‌گونه که خود ایشان -بنا به نقل نهج‌البلاغه- در آن نوشته مرقوم کرده‌اند، مخاطب این وصیت،
همه کسانى هستند که این نامه و این وصیت به آنها مى‌رسد؛ یعنى ما هم مخاطب کلمات
امیرالمؤمنین علیه‌الصّلاةوالسّلام هستیم. این همان وصیت معروف است که بعد از یکى
دو سطر مى‌فرمایند: «اوصیکما و جمیع ولدى و أهلى و من بلغه کتابى بتقوى اللَّه و
نظم أمرکم و صلاح ذات بینکم».
تقریباً بیست مطلب در این
وصیت ذکر شده است. بدیهى است وصیت یک انسان بزرگ، آن‌هم وقتى که در آخرین ساعات
عمر او این وصیت نوشته مى‌شود، شامل حسّاس‌ترین مطالب به نظر اوست. امیرالمؤمنین
علیه‌الصّلاةوالسّلام این وصیت را بعد از ضربت ابن‌ملجم نوشته‌اند؛ «لمّا ضربه إبن
ملجم». تقریباً بیست مطلبى که در این وصیت آمده، مهم است. مطالب، درباره دنیاطلبى،
قرآن، حج، جهاد، یتیمان،همسایگان و... است. دو مطلب از تقریباً بیست مطلب را
انتخاب کرده‌ام تا امروز عرض کنم: یکى «نظم أمرکم» و دوم «صلاح ذات بینکم»؛ یعنى ایجاد
الفت میان برادران. از این‌جا مى‌شود فهمید که این دو مطلب جزو مطالب بسیار مهم در
نظر امیرالمؤمنین علیه‌الصّلاةوالسّلام است.
