زندگانی مرحوم علامه حسینی طهرانی

نور مجرد | از قطره به دریا؛ توصیفی از علامه آیت الله حسینی طهرانی

دوشنبه, ۲۵ آذر ۱۳۹۲، ۱۰:۱۸ ق.ظ

حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ محسن سعیدیان ^{دامت برکاته}، ازاساتید برجسته حوزه ی علمیه خراسان که از قدیمی ترین و باسابقه ترین شاگردان مرحوم علامه آیت الله حسینی طهرانی ^{افاض الله علینا من برکاته تربته} و مؤلف کتاب "وظیفه ی فرد مسلمان در إحیاء حکومت اسلام" می باشند، اولین سخنران همایش نور مجرد بودند.

خلاصه ای از سخنرانی ایشان با موضوع "از قطره به دریا؛ توصیفی از علامه آیت الله حسینی طهرانی" بدین صورت می باشد:

بسم الله الرحمن الرحیم

بنده برخی مواردی که برای خودم با ایشان پیش آمده را عرض می کنم؛ یکبار از خدمت ایشان سوال کردم که رابطه شما با حضرت ولیعصر ارواحنافداه چگونه است؟ ایشان فرمودند که رابطه ما به سان بچه ای است که در طبقات پایین نشسته و مشغول درس و بحث خودش است و پدرش هم در طبقات بالا مشغول کار خود است. هروقت این پسر بخواهد خدمت پدر می‌رسد.

ایشان تواضع بسیار زیادی نسبت به همه مؤمنین و خصوصاً سالکان راه خدا داشتند. همچنین ادب و تواضع بسیار زیادی نسبت به رهبر معظم انقلاب داشتند؛ می فرمودند: ایشان را ولی فقیه می دانم، باید از ایشان تبعیت کنم. اگر ایشان بفرمایند که در منزل را ببند می بندم اگر ایشان بفرمایند که از مشهد برو می روم. باید رهبر انقلاب را تأیید کرد، بارها می فرمودند.

خضوع و عشق و ادب ایشان نسبت به ائمه اطهار علیهم‌السلام که خود حکایت مفصلی دارد.

حجت الاسلام سعیدیان (اولین نفر از سمت چپ)

چون شاگرد آن بزرگوار بودیم ریز و درشت زندگی را با ایشان در میان می گذاشتیم، از جمله مشکلات زندگی را. یکبار با اهل بیتمان کدورتی پیش آمد، خدمت ایشان رسیدیم و گفتیم اینطور است. ایشان دست در جیبشان کردند و یک پول زیادی را به بنده دادند و فرمودند همه این پول را گل و شیرینی بخر برای اهل بیتت. بنده هم عمل کردم و کاری که گره شدیدی خورده بود به همین راحتی باز شد.

چند سال پیش همراه با آقای شیخ محمد رضائی خدمت آیت الله سیستانی مدظله در نجف رسیدیم، خدمت ایشان گله‌ای کردیم از آقایانی که در مشهد ما را آزار می دهند، ایشان مفصل فرمودند که من خودم فلسفه و عرفان خوانده ام و چنین عملکردهایی مورد تایید بنده نیست، بعد آیت الله سیستانی فرمودند: یکبار آقاسیدمحمدحسین، حضرت آیت الله خوئی رحمه‌الله‌علیه را دعوت کرده بود و بنده هم با ایشان رفتم و شام مختصری خوردیم. چندوقت بعد که آقای سیدمحمدحسین منزلشان را عوض کردند، بنده می خواستم منزلی بخرم، از جمله همین منزل سابق ایشان را به بنده نشان دادند، این بار که به چشم خرید، اطراف خانه را نگاه کردم، دیدم مخروبه ای بیش نیست؛ و تعجب کردم که چطور ما همیشه آقاسیدمحمدحسین را بشاش و خندان می دیدیم، و ایشان سالها با زن و بچه در همچین خانه ای زندگی کرده است و دم برنیاورده است.